Als kind was ik gek op een labyrint. Soms zag je die in pretparken of een keer met een schoolreisje.. Dan rende ik door het labyrint en gilde ik het uit van plezier. Zo leuk om al die paadjes door te lopen of te rennen. Enerzijds heel benieuwd naar wat er in het midden zou zijn. En tegelijkertijd ook intens genieten van het onderweg zijn. Ik fantaseerde wat er in het midden zou zijn. Ondertussen genoot ik van de andere mensen die ik tegenkwam. In het midden van het labyrint genoot ik van de plek en de reis er naar toe. Vaak riep ik dan: ik wil nog een keer.
Dit weekend was ik ook in een labyrint en deze keer liep ik er als volwassene. Dit keer veel bewuster. Wel nieuwsgierig en benieuwd naar wat ik zou ervaren. Ik had het lang niet meer gedaan. Rennen? Nee dat heb ik niet gedaan. Ik heb gelopen, stap voor stap en soms moest ik glimlachen. Soms moest ik een extra ronde maken of ik verliep me. Soms dacht ik al dat ik in het midden was en ik dacht 1 keer: ik kies mijn eigen weg. Zo kreeg ik allerlei informatie onderweg. Informatie over waar ik nu sta en informatie over mijn eerste volgende stap.
Hoe vaak in ons leven trekken we een parallel van een labyrint naar ons leven? Hoe bevrijdend zou het zijn om met de ogen van een kind door het labyrint van het leven te lopen?
Met een onbevangenheid, een nieuwsgierig en leergierigheid.. en dat we bij tegenslagen niet zouden denken: ik stop ermee maar ik probeer het nog een keer.
Hoe mooi zou het zijn als we alle ‘obstakels’ in het leven zouden kunnen ervaren als paden van het labyrint die we nodig hebben om verder te komen? Waar we naar de dingen die gebeuren in ons leven konden kijken als informatie zoals: ik mag nog extra hiernaar kijken, ik mag vertragen, het einddoel duurt nog even. Of kies ook echt je eigen weg. Als je bij de kern bent waar je wilt zijn kun je dan ook echt genieten en omarmen wat er is? Om zo die informatie en ervaringen weer mee te nemen en dapper door te gaan met de volgende stap.
Er zijn paden in het leven en met de voetstappen die je zet volg je een weg, je eigen weg. Op weg naar het einddoel? Nee, ik denk juist op weg naar de kern. De kern van wie jij bent en wie je mag zijn. Om zo uiting te geven aan je eigen diepste wezen. Net zoals de kern van het labyrint.
En onderweg? Kijken door de ogen van jezelf maar dan als kind…
Wil je weten wat ik voor jou kan betekenen?
Neem dan verder een kijkje op mijn website
Hier vertel ik meer over wat ik voor je kan betekenen, wie ik ben, mijn achtergrond en nog veel meer.
Op zoek naar gratis inspiratie?
schrijf je op mijn website in voor mijn nieuwsbrief boordevol inspiratie.
Volg je me al op social media? LinkedIn, Facebook of Instagram: eef loozen
