Jaren geleden moest ik mijn levenslijn presenteren tijdens een leiderschapsprogramma. Dat is een oefening waarin je in kaart brengt per 10 jaar van je leven wat je belangrijkste beslissingen zijn geweest, wat je wel en niet besloten hebt, wie hierin sleutelfiguren waren en wat je hebt geleerd in die periodes.
Ik kwam uit een hele pittige periode waarin ik privé te maken had met veel verlies. Daar stond ik dan in Zweden, aan mijn deelgenoten en coaches die ik net kende, mijn levenslijn te presenteren. Ik vertelde het toen alsof ik het weerbericht voor las. Rationeel en zakelijk. Even de feiten op een rij en dan hopelijk snel naar de volgende presentatie.
Totdat ik, toen ik klaar was, de ruimte in keek en de emotie zag, de pijn voelde, mijn pijn voelde en de stilte ervaarde. Weerspiegeld in de groep waaraan ik mijn levenslijn had gepresenteerd. Toen nog niet beseffend hoe krachtig en waardevol deze oefening was. En dat ik m nu vaak zou gaan gebruiken in mijn coachtrajecten.
Als ik deze oefening ter sprake breng tijdens mijn coachtrajecten dan zie ik mijn klanten soms schrikken. Vragend me aankijken en dan voel ik soms de weerstand die ik ook zo herken van mezelf jaren geleden.
Vandaag kwam ze bij me met haar levenslijn. Ze had deze helemaal uitgewerkt. Erover geschreven, vormgegeven, weerstand gevoeld, eraan gewerkt en weer opnieuw begonnen. Zoals altijd gaat het mij niet om het hele verhaal chronologisch te horen van iemand met alle details. Want dat is het verhaal van de ander. Maar wat we wel uitgebreid besproken hebben is: wat ontdekte je bij jezelf in aanloop tot de opdracht? Hoe was het m deze te maken? Waar voelde je weerstand en wat niet? Welke inzichten heb je gekregen met terugkijken maar je levenslijn, sleutelfiguren en belangrijke gebeurtenissen?
Mooi om te zien hoeveel inzichten en linken ze zelf legde. En waar ze de patronen herkende en hoe ze toch meer op haar ouders leek dan dat ze zelf soms dacht of wilde erkennen.
En nu dan? Alleen maar terugkijken?
Nee hoor dit is een mooie basis om vooruit te gaan kijken. Dus daar gaan we de volgende keer mee verder.
