for English scroll down
Zestien jaar geleden kreeg ik binnen IKEA het aanbod om een training te gaan doen over leiderschap. Een mooie kans vond ik, alleen de timing was voor mij niet ideaal. Deze kwam namelijk in pittig jaar waarin mijn broer stierf, ik net weer single was na een lange relatie, en ik helemaal niet goed in mijn vel zat. Toch zei ik ja omdat ik het ook echt een mooie kans vond die mijn werkgever me bood.
Het was een internationale training die van start ging in Zweden. Ik hoopte er vanalles te gaan leren over leiderschap, over teams, verschillende theorieën en modellen over leiderschap en lezingen over leiderschap.
Ahum, ik had me een beetje vergist. Want de voorbereidingsopdracht was dat je je verschillende levensfases in kaart moest brengen met daarbij een aantal verdiepingsvragen over jezelf. O jee, dit was andere koek. Hoe ging ik mijn levensverhaal met de nodige tegenslagen in het Engels overbrengen? Hoe ging ik mijn verhaal waar nog zoveel verdriet en nieuwe tegenslag van dat jaar inzat presenteren?
Okey! Ratio aanzetten en vooral focussen op het Engels en het chronologische verhaal. In het vliegtuig naar Zweden oefende ik het verhaal eindeloos zodat het een soort van weerbericht werd dat ging presenteren.
En dat lukte! Ik vertelde mijn verhaal inclusief het overlijden van mijn ouders en van mijn broer die net een paar maanden daarvoor uit het leven was gestapt. Zelfmoord, wat een rotwoord, kreeg ik toen niet over mijn lippen. Alle feiten zette ik keurig een rij geheel in de juiste volgorde. Ik was trots op mezelf dat ik zonder te breken het verhaal in redelijk Engels kon vertellen. Ik had mijn 2 coaches en de andere deelnemers uit de verschillende landen niet aangekeken want dat durfde ik niet..
Zijn er nog vragen? Vroeg ik
Toen ik opkeek overviel me wat ik zag: aan geslagenheid, medeleven, emoties, verdriet en vragen bij mijn coaches en de andere deelnemers. Ik zag de verwondering en daarna de stilte…Dat raakte mij zo diep omdat ik als een spiegel terugkreeg wat ik mezelf mocht gaan geven.
De reis in het leiderschap was begonnen… En het besef dat ik nog heel veel te leren had over leiderschap en leidinggeven. Maar eerst moest ik mezelf gaan begrijpen voordat ik een ander kon gaan begrijpen en een team kon gaan leiden. Een mooie reis van leidinggeven die ruim 16 jaar gelden startte. Die begon bij mezelf!
————————————————————-
Do you have a clou about you?
Sixteen years ago, I got the possibility to join a leadership training at IKEA. I thought it was a great opportunity, but the timing was not ideal for me. This came during a tough year were my brother died, I was single again after a long relationship, and I was not feeling well at all. Still, I said yes because I really thought it was a great opportunity that my employer offered me.
It was an international training that started in Sweden. I hoped to learn a lot about leadership, about teams, different theories and models about leadership and lectures about leadership.
Ahum, I was wrong. Because the preparation assignment was that you had to map out your various life phases with a number of in-depth questions about yourself. Oh dear, this was a different story. How was I going to convey my life story in English with the necessary setbacks? How was I going to present my story that contained so much sorrow and new setbacks that year?
Okey! Turn on my ratio and especially focus on my English and the chronological story. In the plane to Sweden I practiced the story endlessly so that it became a kind of weather forecast that was going to present.
And that worked! I told my story including the death of my parents and my brother who had just passed away a few months earlier. Suicide, what a rotten word, I couldn’t get over my lips then. I neatly lined up all the facts in the correct order. I was proud of myself that I could tell the story in reasonable English without breaking. I had not looked to my 2 coaches and the other participants during my presentation from the different countries because I did not dare…
Are there any questions? I asked
When I looked up, what I saw caught me by surprise: excitement, compassion, emotions, sadness and questions from my coaches and the other participants. I saw the amazement and then the silence … That touched me so deeply because I received back like a mirror what I has to give myself.
The journey in leadership had begun… And the realization that I still had a lot to learn about leading others and leadership. But first I had to understand how to lead myself myself before I could understand others and lead a team. A great leadership journey that started more than 16 years ago. It started with me!
