For english scroll down
Scaring or daring?
Angst of lef begint al heel vroeg als je nog heel jong bent. Je eerste stapjes als baby, op het schoolplein en in nog veel meer gevallen is de vraag ben je bang of heb je lef?
In mijn eerdere blogs schreef ik al over het verlies van mijn ouders en alle emoties die daarbij horen. Ik kon een hele tijd mijn emoties rondom dat overlijden niet aankijken. Dat zat te diep en het deed teveel pijn. Maar zoals ik al schreef klopte mijn hart gewoon door en de jaren gingen voorbij en de angst om het diepe verdriet om te zetten in rouw droeg ik met me mee. Mijn hart ging op slot en ondanks het feit dat ik bang was voor nog meer verlies verloor ik mezelf. Ik verloor mezelf in een sluier die een depressie werd. Ik voelde niets meer en het kon me niet zoveel meer schelen. Het werd tijd om hulp in te schakelen en te gaan rouwen. En toen begon de transformatie van angst naar durf. Durf om mijn verdriet aan te kijken, durf om te praten over wat er gebeurd was, durf om met mijn vrienden te delen hoe alleen ik me voelde. Durf om anderhalf jaar lang alles nog een keer opnieuw te herleven, doorleven en te accepteren dat het okey was om dit proces in te gaan. Het was geen falen, ik was niet zwak maar de tijd was nu rijp om van scaring naar daring te gaan…Het was een pad dat ik op ging waar in ik voelde dat ik niet meer terug kon en wilde naar de angst. Door mijn lef te tonen kon ik weer leven. De sluier trok weg en ik kon weer lichtpuntjes zien en vol goede moed ging ik weer op pad. Het gaatje in mijn hart zat er nog steeds maar ik kon er nu troostend naar kijken en soms zelfs om glimlachen.
In hoeverre heb jij je angst kunnen omzetten naar lef? Een angst waarvan je dacht dat je die niet aan wilde kijken en het liefste heel hard van weg wilde rennen. Wat heb jij gedaan om toch de moed en het lef op te bouwen om de angst aan te kijken? Heb je hulp ingeschakeld of zelf dit pad bewandeld? Durf jij te delen met je dierbaren waar je mee zit? Durf jij het te vertellen om zo wellicht een ander te inspireren die nog in angst zit. Durf jij een ander te vragen naar zijn/haar diepste angsten
Heb jij het lef?…
_____________________________________
Scaring or daring?
Fear or guts starts very early when you are very young. Your first steps as a baby, in the schoolyard and in many more cases the question is: are you afraid or brave?
In my previous blogs I already wrote about the loss of my parents and all the emotions connected to that. For a long time I didn’t want to feel my emotions around this lost. It was too painful to face this. But as I wrote, my heartbeat was still there and the years passed by and the fear of turning the deep sorrow into grief I carried with me. My heart was bleeding and despite my biggest fear to lose more, I lost myself. I lost myself in a veil that turned into a depression. I didn’t feel anything and I didn’t care that much anymore. It was time to get professional help and to start grieving. And then the transformation from scaring to daring began. Dare to face my grief, dare to talk about what happened, dare to share with my friends how alone I felt. Dare to relive everything again for a year and a half, to live it through and to accept that it was okay to enter this process. It wasn’t a failure, I wasn’t weak but it was the right timing to transform from scaring to daring … It was a path that I chose in which I felt that I could not and did not want to leave anymore. By showing my guts I could live again. The veil lifted and I could see light again and I felt strong and brave enough to look to the bright future. The hole in my heart was still there, but I could now look at it comfortingly and sometimes even smile.
To what extent have you been able to transform your fear from scaring to daring? A fear that you thought you did not want to look at and would prefer to run away very fast. What have you done to build up the courage and guts to face the fear? Did you call for help or hiked this path yourself? Dare to share with your beloved ones what concerns you? Do you dare to tell and share it in order to perhaps inspire others who is still are scared? Do you dare to ask someone about his / her deepest fears ..
Do you have the guts?…
