Vorig jaar in januari schilderde ik dit schilderij, na jarenlang niet meer geschilderd te hebben. De stemmen, feedback, en input van de docenten van de kunstacademie (die ik ooit deed) achter me latend.
Een leeg doek voor me. Hmmm niet luisteren naar mijn hoofd, niet luisteren naar de stemmen van de opleiding van vroeger, niet luisteren naar mijn onzekerheid van toen, niet luisteren naar mijn eigen stem die verwacht dat het een mooi schilderij moet worden.
Okey, de eerste streken op het doek. Niet nadenken maar voelen en het laten ontstaan. Mijn dochter van 7 die het me vele malen voordoet als zij tekent en schildert. Vanuit intuïtie maakt ze de meest prachtige dingen, zonder oordeel en zonder moeten. Het laten ontstaan en vertrouwen op het proces. En zo ontstaat er al schilderend deze engel die haar vleugels uitslaat. De vormen ontstaan al doende en de kleuren vormen zichzelf en ik… Ik laat me leiden door mijn intuïtie en mijn gevoel en ik kijk er met lichtheid naar. Zonder oordeel geniet ik van de verf die op het doek komt. Ik geniet van het geluid van de kwast op het doek. Ik geniet van het water waarin ik mijn kwasten schoonmaak. Ik geniet van mijn man die vraag: Lukt het? En dan opeens voel ik: dit is het. Het doek is klaar en ik mag stoppen. Het schilderij is af. Of juist niet? Maar dan moet dat ook zo zijn. Iets dat in wording is.
Het doek zet ik neer op mijn werkkamer waar ik (toen niet wetende) een jaar virtueel zou gaan werken, op de kamer waar ik besloot om een sabbatical te nemen. Op de kamer waar ik voel dat ik voor mezelf een eigen bedrijf wil beginnen. Op de werkkamer waar nieuwe ideeën ontstaan.
En nu kijk ik naar het logo van mijn bedrijf dat ik net gestart ben, en ik ben geraakt. Het logo dat ontstaan is door twee dierbare mensen die ik al lang ken en die met mijn input een prachtig logo gemaakt hebben. Met daarin een vleugel en mijn eigen naam verwerkt. Ze laten me de opzet en het uiteindelijke ontwerp zien en ik schiet vol. Vol van emoties van geluk. Zoveel komt samen in het logo. Zoveel van mijn geschiedenis, van mijn roots, van mijn diepe geloof in groei, van mijn plannen voor de toekomst.
Ik kijk naar het schilderij en besef ik de impact van wat ik vorig jaar schilderde. Toen totaal niet wetende waar ik een jaar later mee bezig zou zijn. Mijn eigen bedrijf. De eerste opdrachten die er zijn en alle mooie mensen die ik ontmoet. Dankbaar voor de alle dierbaren, mijn familie, vrienden en mooie mensen in mijn leven die dit mogelijk maken.
En dat begon allemaal 1 jaar geleden met een leeg doek. Waarop ik de eerste verfstreken schilderde…
_____________________________________________
One year ago, I didn’t know
Last year in January I painted this painting, after years of not having painted it. Leaving behind the voices, feedback, and input from the art academy teachers (which I once did).
A blank canvas for me. Hmmm, not listening to my head, not listening to the voices of the art academy from the past, not listening to my insecurity at the time, not listening to my own voice that expects it to be a beautiful painting.
Okey, the first strokes on the canvas. Don’t think but feel and let it arise. My 7-year-old daughter who shows it to me many times when she draws and paints. From intuition she makes the most beautiful things, without judgment and with an open view. Let it emerge and rely on the process. And so, this angel is created while painting, spreading her wings. The shapes arise as they go along and the colors form themselves and I … I let myself be guided by my intuition and my feelings and I look at them with lightness. Without judgment I enjoy the paint that comes on the canvas. I enjoy the sound of the brush on the canvas. I enjoy the water in which I clean my brushes. I enjoy my husband asking: Will it work? And then suddenly I feel this is it. The canvas is ready, and I can stop. The painting is finished. Or not? But then it should be. Something that is becoming.
I put the canvas in my ‘home office’ where I (not knowing at the time) would work virtually for a year, in the room where I decided to take a sabbatical. In the room where I felt that I wanted to start my own business. In the office where new ideas arise.
And now I look at the logo of my company that I started, and I am touched. The logo that was created by two dear people who I have known for a long time and who have made a beautiful logo with my input. Including a grand piano and my own name. They show me the setup and the final design and I’m touched. Full of emotions of happiness. So much comes together in the logo. So much of my history, of my roots, of my deep belief in growth, of my plans for the future.
I look at the painting and I realize the impact of what I painted last year. Not knowing at all what I would be doing a year later. My own company. The first assignments are there and all the beautiful people I meet. Grateful to all the loved ones, my family, friends and beautiful people in my life who make this possible.
And that all started 1 year ago with a blank canvas. On which I painted the first brushstrokes…
